Agresja może stanowić sposób na stworzenie więzi z innymi

W wielu kulturach sprzeczka jest postrzegana jako miła oznaka zażyłości. Językoznawczy- ni Deborah Schiffrin analizowała w Filadelfii rozmowy prowadzone przez mężczyzn oraz kobiety z niższej klasy średniej, wywodzących się ze wschodnioeuropejskich Żydów, i przekonała się, że przyjazne przekomarzanie się jest jednym z podstawowych i bardzo łubianych sposobów podtrzymywania przyjaźni. Podobną etykę można spotkać wśród Niemców, którzy według językoznawczym Heidi Bymes, urodzonej i wychowanej w Niemczech, lubią toczyć ostre intelektualne dyskusje na tak kontrowersyjne tematy, jak polityka i religia. Bymes zauważa, iż w kontaktach międzykulturowych ma to dość negatywne skutki. Niemieccy studenci usiłują okazać przyjaźń amerykańskim studentom, prowokując gorące dyskusje o amerykańskiej polityce zagranicznej. Z kolei Amerykanie, którzy uważają sprzeczkę z kimś, kogo dopiero poznali, za rzecz niewłaściwą, nie chcą w takich dyskusjach brać udziału. Niemieccy studenci dochodzą do wniosku, że Amerykanie są niedoinformowani i obojętni na ważne sprawy, a Amerykanie są przekonani, że Niemcy są wojowniczy i niegrzeczni. Językoznawczyni Christina Kakava wykazuje, że przyjacielska sprzeczka jest także charakterystyczna dla rozmowy greckiej. Nagrywając rozmowy odbywające się przy obiedzie, odkryła, że członkowie greckiej rodziny chętnie się sprzeczają. Podczas prowadzonych wspólnie badań wykazałyśmy z Kakavą, że użytkownicy współczesnej greki rutynowo się nie zgadzają, gdy w rzeczywistości jest wręcz przeciwnie. Praktyka ta wyjaśnia moje doświadczenia oraz niepokój podczas pobytu w Grecji.